« اسید فرمیک »

اسید فرمیک چیست

اسید فرمیک به نام مورچه هایی که غلظت بالایی از ترکیب در سم خود دارند، نامگذاری شده است. در مورچه ها، اسید فرمیک از طریق ماده میانی از سرین گرفته می شود. پایه مزدوج اسید فرمیک، فرمات، نیز به طور گسترده در طبیعت وجود دارد. روش سنجش اسید فرمیک در مایعات بدن که برای تعیین فرمات پس از مسمومیت با متانول طراحی شده است، بر اساس واکنش فرمات با فرمید دهیدروژناز باکتری است.

اسید فرمیک در غلظت 85٪ قابل اشتعال است. اسید فرمیک حاوی 53 گرم در لیتر هیدروژن در دمای اتاق و فشار اتمسفر است که سه و نیم برابر آن است که گاز هیدروژن فشرده می تواند در فشار 350 بار به دست آورد. اسید فرمیک خالص مایعی است که نقطه اشتعال آن +69 درجه سانتیگراد است، بسیار بالاتر از میزان بنزین (40- درجه سانتیگراد) یا اتانول (13+ درجه سانتیگراد) می باشد.

کاربرد ویژه

اسید فرمیک بیشتر به عنوان نگهدارنده (جلوگیری از فاسد شدن) و آنتی باکتریال در غذای دام استفاده می‌شود. پاشیدن مقداری از آن روی علف تازه خشک شده از فساد و پوسیدگی آن جلوگیری کرده و مواد مغذی آن را تا حد بالایی حفظ می‌کند. برای جلوگیری از فساد غذای زمستانی دامها در مجتمعهای بزرگ دامداری از این ماده استفاده می‌شود.

اسید فرمیک در مرغداریها برای از بین بردن باکتری سالمونلا به غذای مرغها اضافه می‌شود. این ترکیب همچنین به مقدار ناچیز در صنعت نساجی و دباغی استفاده می‌شود. برخی از مشتقات آن مانند استرهای فرمات در صنعت خوشبوکننده‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند.

کاربرد اسید فرمیک در دباغی ؛ خیساندن اسیدی و آهک دهی 

در صنعت چرم سازی اسید فرمیک یکی از عامل هایی است که عمل تبدیل پوست حیوانات به چرم را به گونه ای متوازن و با بازدهی بالا به انجام می رساند. عمل آهک دهی به منظور سست کردن ریشه مو انجام می شود. آهک گیری و آنزیم دهی، پوست را در شرایطی قلیایی قرار می دهد اما در فرآیند چرم سازی به محیط اسیدی نیاز می باشد. بنابراین پیش از عمل دباغی در فرآیند اسیدی کردن، پوست را در اسید سولفوریک و اسید فرمیک قرار می دهند. بدون انجام این کار، عصاره دباغی به سطح پوست چسبیده، در حالیکه لایه های داخلی پوست پردازش نشده و خام باقی می مانند. اسید سولفوریک pH عصاره را کاهش می دهد، در حالیکه اسید فرمیک به گونه ای یکنواخت و سریع به الیاف کلاژن نفوذ می کند.

اسید فرمیک همچنین تضمین می کند که کرومی که در پروسه چرم سازی استفاده می شود در تمام لایه های پوست نفوذ کرده، بدون اینکه از قبل با الیاف کلاژن واکنشی داشته باشد. در مرحله بعد، افزودن تدریجی محلول قلیایی باعث شروع واکنش ترکیبات کروم با کلاژن می شود.